Hoe vertel je je baas dat je rugpijn serieus is

 

De zomer is de tijd voor witte broeken. Altijd tricky. Want er is kans op vlekken en die ziet iedereen!

 

Dat had je gedacht! Er wordt veel minder op jou gelet dan je denkt. Veel mensen zien jou in je witte broek niet eens, laat staan je vlek.

 

Dat anderen jouw gedachten en gevoelens opmerken is een nog grotere illusie. Jouw misprijzende blik als je roddelpraatjes hoort zegt toch genoeg? Niet dus!

 

We hebben hier te maken met de illusie van transparantie. Je denkt dat jouw gezichtsuitdrukking en gedrag zo duidelijk zijn als wat. En dat anderen zo goed zijn in het lezen van jouw gevoel dat zij geen ondertiteling nodig hebben.
Hoe duidelijk je bent in je feedback, valt in de praktijk flink tegen. Dat is in live gesprekken al zo. Online is het nog moeilijker.

 

Stel je loopt krom van de rugpijn. Zitten op je afgedankte bureaustoel is afzien en een paracetamolletje uit de huisapotheek helpt niet meer. Je klopt aan bij je baas en vraagt om een betere stoel en tijd voor wandelpauzes. Hoe groot is dan de kans dat hij meteen met ergonomisch meubilair, excuses voor zijn nalatigheid en een bos bloemen voor de deur staat? Je hoopt erop. Maar in werkelijkheid denkt je werkgever: ‘het zal wel loslopen’ en mag je al blij zijn als hij zegt: “Wat vervelend voor je. Beterschap!”

 

Het resultaat: Je voelt je niet serieus genomen en teleurgesteld. Van de stress ga je slechter slapen en krijg je nog meer last van je rug.

 

Hoe maak je dan duidelijk wat je van je werkgever verwacht of nodig hebt?
Overdrijf! Kerm en kreun. Speel het geluid van sirenes af op je mobiel en zeg dat de ambulance in aantocht is. Vraag niet om een betere bureaustoel, maar om een rolstoel of een ligorthese (zo’n bed waarin elke vierkante centimeter van je lichaam wordt gestut). Reken voor wat het kost als je straks, aan pijnstillers verslaafd, moet afkicken in een kliniek.

 

Pas dan is er een kans dat je baas begrijpt dat hij in actie moet komen.